Protetyka stomatologiczna
Premium Clinic Stomatolog Pruszcz Gdański

Braki w uzębieniu nie tylko utrudniają żucie, ale prowadzą także do powstania zaburzeń w obrębie stawu skroniowo-żuchowego oraz niekorzystnych zmian w rysach twarzy. Leczenie protetyczne ma na celu przywrócenie funkcji, warunków zgryzowych oraz estetyki uśmiechu u osób, których zęby zostały znacznie zniszczone bądź utracone. Współczesna protetyka dysponuje również ogromem możliwości pozwalających wymagającym pacjentom na skorygowanie nieodpowiadającego im kształtu, czy koloru zębów. Typ wykorzystanych uzupełnień zależy od rodzaju braków, wyjściowego stanu jamy ustnej oraz oczekiwań pacjenta dotyczących efektu.

Braki w uzębieniu nie tylko utrudniają żucie, ale prowadzą także do powstania zaburzeń w obrębie stawu skroniowo-żuchowego oraz niekorzystnych zmian w rysach twarzy. Leczenie protetyczne ma na celu przywrócenie funkcji, warunków zgryzowych oraz estetyki uśmiechu u osób, których zęby zostały znacznie zniszczone bądź utracone. Współczesna protetyka dysponuje również ogromem możliwości pozwalających wymagającym pacjentom na skorygowanie nieodpowiadającego im kształtu, czy koloru zębów. Typ wykorzystanych uzupełnień zależy od rodzaju braków, wyjściowego stanu jamy ustnej oraz oczekiwań pacjenta dotyczących efektu.

Uzupełnienia protetyczne standardowo dzieli się na dwie grupy: uzupełnienia ruchome oraz uzupełnienia stałe.

Do najczęściej wykonywanych prac ruchomych należą protezy akrylowe, acetalowe oraz szkieletowe. Są one wykorzystywane w celu odbudowy mnogich braków zębowych, gdy warunki nie pozwalają na wykonanie uzupełnień stałych. Do uzupełnień stałych zaliczane są natomiast wkłady koronowe, nakłady, licówki, korony, wkłady koronowo-korzeniowe oraz mosty.

Osiadające protezy akrylowe są jedynym rozwiązaniem w przypadku całkowitego bezzębia przy braku możliwości wszczepienia implantów. Stosowane są również jako ekonomiczna alternatywa dla innych rodzajów uzupełnień w przypadku braków częściowych. Nie są zalecane w przypadku możliwości wykonania innych odbudów, gdyż przenoszą siły żucia w sposób niefizjologiczny.

Protezy szkieletowe są najlepszym rozwiązaniem dla pacjentów wciąż posiadających część własnych zębów, u których jednak z różnych przyczyn niemożliwa jest implantacja oraz wykonanie mostów. Uzupełnienia takie składają się z metalowego szkieletu oraz indywidualnie odlewanych elementów mocujących oraz podpierających, takich jak klamry i ciernie. Zapewniają one lepsze utrzymanie protezy na podłożu, a co za tym idzie wzrost komfortu użytkowania. Dzięki zminimalizowaniu powierzchni pokrywającej błonę śluzową, pacjenci łatwiej adaptują się do tego rodzaju uzupełnień.

Protezy acetalowe są alternatywą dla szkieletowych. Dzięki większej elastyczności oraz estetyce ułatwiają proces adaptacji pacjentom, którym ciężko przyzwyczaić się do nowej sytuacji.

Wkłady i nakłady są uzupełnieniami szczególnie polecanymi w zębach po leczeniu kanałowym. Wykorzystywane są w przypadkach średniego zniszczenia części koronowej zęba, w celu poprawy estetyki lub przebudowy nieprawidłowego zgryzu.

Licówki są uzupełnieniami mało inwazyjnymi, nie wymagającymi znacznej preparacji tkanek. Stosowane są w celach wyłącznie estetycznych. Cementowane na powierzchniach wargowych zębów przednich umożliwiają korektę ich kształtu oraz ukrycie przebarwień.

Korony protetyczne to jedne z najczęściej wykonywanych uzupełnień. Wykorzystywane są w przypadkach znacznych zniszczeń części koronowej zębów. Pokrycie oszlifowanego uprzednio zęba koroną poprawia estetykę, ale także wzmacniania i chroni przed złamaniem osłabionych ścian, umożliwiając dłuższe zachowanie zęba w jamie ustnej.

Wkłady koronowo-korzeniowe stosowane są w zębach leczonych uprzednio endodontycznie, których zniszczenie uniemożliwia odbudowę przy pomocy samodzielnej korony. Obecnie, w zależności od warunków, stosowane są wkłady metalowe lane, ceramiczne, a także z włókna szklanego.

Mosty protetyczne składają się z tzw. filarów, czyli zębów własnych pacjenta oraz przęseł, czyli zębów “dowieszonych” pomiędzy nimi. Pozwalają one na uzupełnienie pojedynczych braków. W tym celu konieczne jest jednak oszlifowanie i pokrycie koronami zębów sąsiadujących z luką.

Leczenie protetyczne rozpoczyna się od konsultacji połączonej ze szczegółowym badaniem oraz wykonaniem dokumentacji w formie zdjęć. Omawiane są wówczas wszystkie możliwości leczenia, nakreślany jest także koszt związany z poszczególnymi jego wariantami. Podczas wizyty pacjent dowiaduje się o wadach i zaletach poszczególnych rozwiązań. Na koniec pobierane są wyciski w celu odlania modeli diagnostycznych. W trakcie kilku spotkań w gabinecie przeprowadzane są kolejne etapy kliniczne projektowania uzupełnień, a pomiędzy nimi technik przeprowadza część laboratoryjną. Na ostatniej z wizyt prace stałe są cementowane, a ruchome dopasowywane i oddawane pacjentowi. Wówczas przedstawiane są także zasady użytkowania uzupełnień tak, aby posłużyły pacjentowi jak najdłużej.

Coraz częściej, w przypadku kompleksowego leczenia protetycznego, proponowane jest pacjentom wykorzystanie do tego celu DSD, czyli komputerowego projektowania uśmiechu. Przy pomocy specjalnego oprogramowania dokonywana jest analiza rysów twarzy oraz dopasowanie do nich kształtu i koloru zębów tak, aby tworzyły one harmonijną całość. Dzięki rozwojowi technik protetycznych możliwe jest przedstawienie pacjentowi na modelu woskowego planu zaproponowanej odbudowy oraz przeniesienie jej do jamy ustnej za pomocą specjalnego szablonu jako uzupełnienia tymczasowego. Dzięki temu pacjent ma możliwość oceny swojego przyszłego wyglądu, naniesienia poprawek oraz czynnego uczestnictwa w planowaniu własnego uśmiechu. Praca ostateczna wykonywana jest dopiero po zaakceptowaniu przez pacjenta pracy tymczasowej.