W przypadku zębów zatrzymanych konieczne jest wykonanie zdjęcia radiologicznego celem oceny ich położenia. Sposób retencji jest bowiem czynnikiem o decydującym wpływie na postępowanie oraz określającym przewidywany stopień trudności zabiegu. Zazwyczaj, w związku z głębokim położeniem w kości, konieczne jest rozseparowanie ich korzeni i wydłutowanie każdego z nich po kolei, aby doprowadzić do możliwie jak najmniejszej traumatyzacji tkanek.
Wskazaniem do usunięcia zębów mądrości jest ich próchnicowe zniszczenie, zarówno w sytuacji, gdy ząb całkowicie wyrznięty można dostrzec w jamie ustnej, jak i w przypadku częściowego zatrzymania, gdzie widoczna jest jedynie jego część. Zęby ósme usuwane są także w przypadku ich utrudnionego wyrzynania, czyli sytuacji, w której wyrzynaniu się zęba towarzyszy stan zapalny z silnymi dolegliwościami bólowymi jego okolicy, a niekiedy także ucha czy skroni. Wystąpić może wówczas ogólne złe samopoczucie oraz osłabienie. Częstym wskazaniem są również względy ortodontyczne. Z przyczyn ortodontycznych zaleca się usunięcie “ósemek” między innymi gdy zauważalne są pierwsze objawy stłoczenia lub w obawie o resorpcję korzeni zębów sąsiednich przez uciskające je trzecie trzonowce.
Jak w przypadku każdej ingerencji chirurgicznej, także w wyniku zabiegu usunięcia zębów ósmych, może dojść do powikłań. Zwykle niemożliwe jest przewidzenie ich wystąpienia.
Do komplikacji mogących pojawić się w trakcie lub po zabiegu należą:
- Obrzęk i ból- związane są z interwencją chirurgiczną. Po kilku dniach ulegają wyciszeniu, obrzęk zmniejsza się, aż do powrotu stanu wyjściowego.
- Powikłania po znieczuleniu- najczęściej w postaci krwiaka w okolicy wkłucia wchłaniającego się samoistnie
- Krwawienie- przedłużające się krwawienie może wystąpić u osób ze skazami krwotocznymi, przyjmujących leki przeciwkrzepliwe, chorujących na nadciśnienie, czy cukrzycę.
- Uszkodzenie gałęzi czuciowych nerwu trójdzielnego- jeżeli ząb ósmy dolny leży w pobliżu przebiegającego w kanale żuchwy nerwu, może dojść do jego porażenia, objawiającego się najczęściej upośledzeniem lub utratą czucia części języka, wargi. W zależności od przypadku jest to stan odwracalny lub nieodwracalny. Zwykle jednak czucie powraca, najszybciej gdy wspomagane jest terapią laserem.
- Suche zapalenie zębodołu- proces zapalny rozwijający się w 2-3 dobie po zabiegu wskutek zapalenia zakończeń nerwowych, zakażenia bakteryjnego wywołanego nieuformowaniem skrzepu. Towarzyszy mu silny ból, wrażliwość na dotyk ścian oraz dna zębodołu. Wskazane zgłoszenie się do lekarza stomatologa celem wykonania toalety rany oraz aplikacji leków.
- Ograniczone zapalenie kości – występuje silny ból, zębodół wypełniony jest szarawymi masami, otoczenie zębodołu zaczerwienione, obrzęknięte. Wskazane ponowne zgłoszenie się do lekarza dentysty celem diagnostyki oraz leczenia miejscowego oraz (w niektórych przypadkach) ogólnego.
- Szczękościsk- jest to typowe, często występujące powikłanie. Szczękościsk ustępuje w wyniku mechanoterapii, czyli ćwiczeń wykonywanych przez pacjenta w domu.
- Uszkodzenie zęba sąsiedniego- w wyniku przykładania siły koniecznej do usunięcia zęba ósmego, sporadycznie zdarza się uszkodzenie zębów sąsiednich, zwykle niepowikłane uszkodzenie szkliwa
- Złamanie żuchwy- zdarza się niezwykle rzadko.
Wyjątkowo zdarzają się powikłania ogólne, z czego najczęstszymi są omdlenia, wywołane zazwyczaj reakcją stresową.
Przewidzenie wystąpienia powikłań często nie jest możliwe, jednak części z nich można uniknąć. Pacjent powinien w okresie okołozabiegowym bardzo dbać o higienę jamy ustnej, aby ograniczyć ilość bakterii mogących infekować ranę poekstrakcyjną oraz prowadzić do powstania stanów zapalnych. Konieczne jest także poinformowanie lekarza o wszystkich chorobach ogólnych oraz przyjmowanych na stałe lekach.